Ήταν στα μισά του Ιούλη όταν άρχισα να διαβάζω το "Πορφυρό Μενεξελί" και από το πρωί ένα δροσερό ανοιξιάτικο αεράκι φλέρταρε με την πένα μου. Προσπαθούσα να γράψω κι αντί για το μπλε της μελάνης πάνω στο χαρτί εμφανίζονταν κόκκινες και μαβιές πιτσιλιές. Παρατηρούσα να βλασταίνουν μικρές πόες που πριν προχωρήσω στην παρακάτω γραμμή είχαν κιόλας ωριμάσει και τις έβλεπα καθαρά πια πως ήταν ολόδροσοι μενεξέδες που με κοιτούσαν κατάματα και μαρτυρούσαν όλα όσα η Φωτεινή Αζαμοπούλου τους είχε ψιθυρίσει πριν τους φυτέψει στην τελευταία της ποιητική συλλογή, «Πορφυρό Μενεξελί» των εκδόσεων Βεργίνα, Φεβρουάριος 2024.
Δεν δίστασε ούτε βαρέθηκε η δημιουργός να ξεχορταριάσει τη χέρσα γη της λογοτεχνίας, που όλο και πληθαίνει πια γύρω μας κι ας επιμένουμε εμείς να καμαρώνουμε σαν να θωρούμε τους Κρεμαστούς Κήπους της Βαβυλώνας. Αφράτεψε το χώμα της γραφής και της σκέψης και μέσα τους φύτεψε σπόρους από πάντα αγαπημένους και διαλεχτούς μα τόσο σπάνιους στην εποχή μας, την επίπλαστη.
Η γράφουσα φορά κατάσαρκα την αυτογνωσία και τη φιλαλήθεια και ξεγυμνώνει τα αδύναμα και σαθρά σημεία του σήμερα. Στιγματίζει την έλλειψη της ανθρώπινης επαφής και της ελεύθερης βούλησης, την απομόνωση, τον εγωκεντρισμό και τη μικροπρέπεια που στις μέρες μας έχουν απογειωθεί μιας και οι ιθύνοντες κρυμμένοι πίσω από μάσκες και οθόνες αποτινάζουν από πάνω τους και το τελευταίο ίχνος ντροπής και αυτοκηρύσσονται αέναοι.
Η Φωτεινή Αζαμοπούλου στο «Πορφυρό μενεξελί» μας προσφέρει μια ποίηση αληθινή και ανθρώπινη, γεμάτη από καταθέσεις ψυχής και μαρτυρίες τους κόσμου. Με γλώσσα απλή, όπως των μεγάλων και ξακουστών μας ποιητών συντάσσει με αγάπη και ταπεινότητα τους στίχους της και μας κοινωνά την ποίησή της. Δεν χρειάζεται να προστρέξεις σε λεξικά για να καταλάβεις την πνοή της γράφουσας, μιλά κατευθείαν στην ψυχή σου και συναντά τις δικές ανησυχίες και σκέψεις.
Κι αυτό κάνει τη γραφή της ποιήτριας αθάνατη στη συνείδηση και την σκέψη όποιου τη διαβάσει.
Καλοδιά(σ)βατο, αγαπημένη μου Φωτεινή το πόνημά σου. Σε
ευχαριστώ για το υπέροχο ταξίδι στης ψυχής και της συνείδησης τα εσώτερα.
Συγχαρητήρια Σταυρούλα για το νέο σου Blog. Πιστεύω πως το ξεκίνημα είναι πολύ καλό γιατί θαυμάζω την καθαρή ποίηση της Φωτεινής. Ωραία και η κριτική σου..
ΑπάντησηΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ κύριε Γιώργο. Πραγματικά η ποίηση της Φωτεινής έχει δύναμη και λάμψη. Διαγραφεί δρόμους για να διαβούμε.
ΔιαγραφήΣας ευχαριστώ πολύ για τα καλά σας λόγια!