Εκφραστικός και εντυπωσιακός, Κατερίνα μου, ο τίτλος της συλλογής σου "Στην προσδοκία της σύλληψης". Μια διαρκής πορεία αναζήτησης της αλήθειας σε εποχές άστοργες, όπως εύστοχα τις χαρακτηρίζεις. Από την παιδική αθωότητα βαδίζεις στην ωριμότητα, επισημαίνοντας τα προβλήματα της εποχής μας, όπως τη σαγηνευτική χοάνη του διαδικτυακού χάους, τις υποκριτικές θεωρίες περί αγάπης, τις μασκαρεμένες σταυροφορίες για επικράτηση της ειρήνης σε καιρούς χαλεπούς, χωρίς κατανόηση και ενσυναίσθηση. Πορεύεσαι με την ανησυχία πάντοτε για το απρόσμενο, με διάθεση επιστροφής "στο ατρύγητο αμπέλι του εφηβικού έρωτα". Με λεπταίσθητους χειρισμούς των λέξεων καταθέτεις τους προβληματισμούς σου σε θέματα προσωπικά και κοινωνικά κυρίως και αναζητάς διέξοδο στη διαύγεια της αλήθειας.
Ανασταίνεις το παρελθόν και υμνείς την προσφορά της γυναίκας που βαδίζει αέναα "στον βωμό της θυσίας αγκαλιά με ένα χρέος".
Διάχυτος ο λυρισμός στους στίχους για τη μάνα, για τους αγωνιστές της πατρίδας, για την ελληνική φύση, τις παραδόσεις μας και βαθύς ο πόνος, όταν “ οι μνήμες βουλιάζουν στης λήθης την αιωνιότητα"
Το ολοκαύτωμα στο Μάτι, η τραγωδία των Τεμπών, η πυρκαγιά στην Πεντέλη δονούν θλιβερά την ποιητική γραφίδα σου και προκαλείς να αποτίσουμε δάκρυα πικρά για τους αδικοχαμένους και φόρο τιμής στους αφανείς, που πάλεψαν με αυταπάρνηση να σώσουν την ελπίδα.
Πνοή αισιοδοξίας αναδίδουν τα ποιήματα της τελευταίας ενότητας, εμπλουτισμένα με μνήμες ταξιδιωτικές και ερωτικά ηλιοβασιλέματα που φλερτάρουν με τα αστραφτερά βότσαλα του φλοίσβου.
Εύχομαι να είναι καλοτάξιδο το βιβλίο σου, να είσαι καλά και να μας χαρίζεις και άλλους καρπούς από το μεταλλείο της ψυχής σου.
Πόπη Σπιτά, Φιλόλογος, Λογοτέχνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου